Wat is je probleem?
Het is dat ik je mag. Ze kijkt me aan met een blik die een mix is van boosheid, uitdaging en daaronder oneindig veel verdriet door haar gekwetste vertrouwen. Als ik je niet zou mogen, dan zou ik hier echt niet zitten. Gek word ik van m’n moeder. Ze weet alles beter en vooral wat goed voor mij is. Nou ik kan je wel vertellen: Mijn moeder weet niks! Ze begrijpt me niet en gelooft me ook niet. Mijn vader? Ja, als ik daar ben vindt hij dat het gezèllig moet zijn. Pfff, zeker met die nieuwe vriendin van hem met die irritante kinderen. Op school? Zo stom! Ik moet voor alle vakken voldoende staan, zelfs die vakken die ik volgend jaar niet eens in mijn profiel heb. Dat sláát toch nergens op? Ik kies niet voor niks een profiel. Sommige vakken zijn gewoon stom.
Pubers, steeds vaker vinden ook jongeren mijn praktijk. Meestal (eigenlijk altijd) aangemeld door een bezorgde ouder. Ouders willen dat hun kind blij, gelukkig en zonder zorgen is. Dat kan natuurlijk niet. Maar, soms is het verdriet zo groot dat je er als ouder(s) niet meer met je kind uitkomt. Het helpt dan om hier begeleiding bij te zoeken. Zo divers als ‘volwassenen problematiek’ is evengoed ‘jongerenproblematiek’ verschillend. Bij jongeren speelt dan ook nog de puberteit mee. Vaak wordt de vraag gesteld of het een echt probleem is of ‘gewoon’ pubergedoe. Natuurlijk is het goed om te kijken in hoeverre de puberteit meespeelt, tegelijkertijd kan ook die puberteit zo verwarrend zijn dat daar hulp bij geboden is.
Regelmatig groeien kinderen op in gescheiden en/of samengestelde gezinnen. Dat geeft een extra dynamiek aan de toch al lastige periode van de puberteit. Waar is mijn plek, waar en bij wie ben ik thuis? Als ouder zit je er vaak te dicht op èn heb je ook een eigen belang. Daarnaast is er vaak ook verschil in emotie: het verliefde blij van de ouder kan verdriet en rouw betekenen voor het kind.
Als ouder heb je niet altijd invloed op de gevoelens van je kind en invloed op het zoeken bij hulp voor je kind is ingewikkeld. Als therapeut is het lastig om met iemand te werken die ECHT NIET WIL. Wel lukt het meestal om toch een opening te vinden van waaruit we kunnen werken. Soms snel en soms duurt dat wat langer. Als ouder heb je dan veel te verdragen en dat is niet altijd eenvoudig: ook het kind heeft recht op geheimhouding, dus over de inhoud van het traject weet je weinig; alleen dat deel waarvan het kind het goed vindt om met de ouder(s) te bespreken.
Heb je het idee dat je vast loopt? Als jongere of als ouder? Zoek hulp! Individuele gesprekken zijn helpend, maar zeker ook ouder-kind gesprekken zijn erg effectief.